Şu günlerde 14 Mayıs 2023 Seçimleri arefesindeyiz; içinde bulunduğumuz ruh hali; araştırmalara konu olacak bir buhran hali. Seçim süreci bizi çok yıprattı, vakti gelse de kurtulsak bu halden diyorum. Birileri ötekinin seçilmesi durumunda ülkenin satılacağına yemin edebilir. Diğeri de; öteki seçilirse nefessizlikten öleceğimize emin.
Ne ülke satılacak, ne nefessiz kalıp öleceğiz. Bu bize dikte edilmeye çalışılan ruh hali; bizim sağlığımızı bozmaktan başka bir şey değil.
Benim, durumu çözümlemem şu şekilde;
2 evladı olan bir babasın. Evlatlarından ikisini de seviyorsun; senden olanları sevmez misin, seversin tabiki. Çocuklarından biri, diğeri için; “-keşke ölse, hiç olmasa daha iyiydi.” diyor. Diğeri de çok farklı şeyler söylemiyor. Malını birine emanet edip gideceksin öteki dünyaya, ama bi türlü karar veremiyorsun; hangisi yıllarca kazanıp biriktirdiklerine daha iyi bakar diye. Biri daha mı akıllı, her şeye daha iyi göz kulak olabilir, ötekine bıraksam her şeyi satıp parayı, içki de kumarda yer bitirir mi? Onu da istemiyorum.
Bu çocukların bi tanesi “tü kaka”, diğeri evliya mı? Velevki evliya olana bıraksam; Allah’ın adaleti, izin verir mi, ömrü yeter mi tüm mülküme sahip çıkmaya. O da ölüp giderse bu mülkün tamamı diğerine kalırsa? Ya da beni İçki de kumarda tüm mülkümü yiyeceğini düşündüğüm çocuğumu sevmiyor muyum?, benden olmadığını mı düşünüyorum. Ona hiçbir şey bırakmasam, vicdan azabı çekmez miyim? En önemlisi adaletsiz olmaz mıyım? Bu çocuklardan biri tamamen iyi de, öteki tamamen kötü mü? Eroin, içki, sigara kullandığını bildiğim evladımın başını okşamaz mıyım? Gece uyurken yanağına öpücük kondurmaz mıyım? Onu, daha mı az severim?
İşte baba, devlet. Çocuklarını birbirinden ayırmaması gereken devlet. Biri; diğerine; “ Keşke ölse, onsuz bu dünya daha iyi bi yer” dediğinde, “ gerçekten öylemi?” diye sormayacak kadar zeki olması gereken devlet.
Çok genç bir cumhuriyetiz, demokrasinin yerleşmediği bir toplumuz. Provakasyona çok açığız; öyle olmasa trafikte, yol verme kavgalarında birbirimizi öldürmekten çekinmez miyiz?
Gerçek hayatta siyah yada beyaz yoktur; X partisinin söyleminin, yaptıklarının % 70 ini beğenirsin, Y partisinin % 50 sini beğenirsin; o zaman X partisi sana daha yakındır. X partisinin başkanı olsan X partisinin yaptıklarının % 100 ü nü beğenmezsin, arkasında duramazsın, yok böyle bir şey. Beşer şaşar. Hata yapar, özür diler. Kabul edersin etmezsin, cezalandırırsın; cezalandırmazsın senin bileceğin iş. 100 binlerce kişinin görev aldığı bir organizasyondan bahsediyoruz. Dolayısıyla particiliği biatla karıştırmayalım.
Siz, biz değil. Aynı otobüste, sadece şoför seçtiğimizi unutmadan, onun hatalarının hepimizi şarampole götürebileceğini bilerek, uykusuz kaldığında, yardım alabileceği bilerek, bu otobüsün şoförsüz kalmayacağını unutmadan, aklı selimle, provakasyonlara gelmeden oyumuzu kullanalım. Birbirimizi yaralamadan, kalpleri kırmadan, uzatmalarda atılacak son basketle şampiyon olunduğunda 2. Olana da hakkını teslim ederek şampiyonluğumuzu kutlayalım.
Mevlam neylerse güzel eyler.
ATIL UZUN
