Gerçek
Uyandığı zaman gökte yıldızlar
İnsan düşünür : belki de Allah var!
Tanrısal bir öpüştür soken şafak.
Ne hoştur insanın bir gül açası,
Koşan göklerde kuş gibi uçası,
Bulutlarla yagmur olup ağlamak.
Gitmek, sona ermeden … bir zamanda…
Başıboş bir tekne gibi ummanda;
Fırtınalarda ne yelken, ne bayrak.
Fakat beni sen uyandir, ey zeka !
Bak, işte önümde her günkü çorba,
Ekmek, kaşık ve kasesiyle bu aşk.
Sarhoş eden, davet eden bu olum
İçinde ben salt bir ademoğluyum,
Korkan, ölüsünü hatırlayarak.
Ey, ışığin boşandığı gerçek düş !
Bütün zamani kucaklayan öpüş ;
Yaşamak… eken insan, veren toprak.